Χωρίς διάθεση διάκρισης με τα wine bars, για μας το PALEO κατατάσσεται ως Wine Church όπου ο Γιάννης Καυμενάκης είναι ο Archbishop (Αρχιεπίσκοπός) της!
Εκεί στον Πειραιά όταν πλησιάζεις το Paleo έχεις την αίσθηση ενός μέρους που θα σου συμβούν ξεχωριστά πράγματα. Και δεν πέφτεις έξω. Ανοίγοντας την πόρτα νοιώθεις ότι βρίσκεσαι στον πρόναο βυζαντινής ορθόδοξης εκκλησίας. Σε περιμένουν λευκοί και ροζέ οίνοι μέσα σε πάγο, όπου τους δοκιμάζεις ως να ανάβεις κερί!
Κατόπιν περνώντας στον κυρίως ναό, τα στασίδια μεταμορφώνονται σε καθίσματα όπου στην πλάτη τους φέρουν την επωνυμία οινικών περιοχών του κόσμου, ενώ στο βάθος το τέμπλο μεταμορφώνεται σε 2 τεράστιους γυάλινους συντηρητές κρασιών όπου οι οίνοι απ όλο τον κόσμο καταλαμβάνουν τη θέση των εικόνων.
Και η λειτουργία αρχίζει, με το καλωσόρισμα, τη συζήτηση για το flight των κρασιών που προτείνει ποιος άλλος παρά ο Αρχιερέας του Οίνου που ευφραίνει και την καρδιά και την γαστέρα. Τη ώρα που σου προτείνει κρασί ταξιδεύεις μαζί του στα σπίτια της Τοσκάνης, της Ριόχα, του Λίγηρα, της Νάουσας, της Σαντορίνης … και συναντάς με το μυαλό σου τους οινοποιούς , την τοπική γαστρονομία τα ήθη και τα έθιμα.
Το αλκοόλ του κρασιού σε οδηγεί σε καλές κουβέντες και οι υπόλοιποι συνδαιτυμόνες μετατρέπονται σε πιστούς που σέβονται ο ένας τον άλλο και αλληλοκερνιούνται για να δοκιμάσουν όλοι και να κουβεντιάσουν…
Και περνά η ώρα. Και η ζάλη ευτυχώς δεν γίνεται παραζάλη. Και σε φιλεύουν φεύγοντας 2 μπουκάλια Chenin blanc, έτσι γιατί σου άρεσε η ποικιλία.
…………….
Και την επόμενη μέρα τα θυμάσαι όλα. Και δίνεις υπόσχεση στον εαυτό σου να ξαναπάς.
Mε φίλους αυτή τη φορά…
Μια Δευτέρα, επισκεφτήκαμε το Paleo και βρήκαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε με το Γιάννη και τον παρακαλέσαμε να μας παρουσιάσει τρεις (3) αγαπημένες του επιλογές. Δυσκολεύτηκε είναι η αλήθεια, αλλά το έκανε για μας αλλά και τους φίλους της σελίδας. Να τι διάλεξε:
- Μια Σαντορίνη απ το Hatzidakis Winery-Οινοποιείο Χατζηδάκη , ένα καταπληκτικό ΝΥΧΤΕΡΙ «..ένα άκρως φαγητοκεντρικό φαγητό…».
«…αυτό που λατρεύω σ αυτό το κρασί είναι ότι αντανακλά τον τόπο που το γεννά. Κάθε φορά που βάζω τα ρουθούνια μου μέσα σε ένα ποτήρι Σαντορίνη, σκέφτομαι φάβα, σκέφτομαι ψάρια στη σκάρα, σκέφτομαι το ιώδιο της θάλασσας, σκέφτομαι λαδερά
2. ΤΟΣΚΑΝΗ : TRADIZIONALE Vernaccia απ την περιοχή του San Gimignano, του οινοποιείου Montenidoli di Elisabetta Fagiuoli, καρπό της οινοποιού Elisabetta Fagiuoli, 80 ετών σήμερα που παλεύει και μάχεται να συντηρήσει ένα τοπωνύμιο και ένα ιδιαίτερο τύπο κρασιού (100% Vernaccia — αξιομνημόνευτο με μια διαολεμένη οξύτητα!)
3. Lambrusco απ την επαρχία Emilia Romagna ( μια περιοχή που φημίζεται περισσότερο ως «μηχανοστάσιο» του ιταλικού φαγητού παρά για τα κρασιά της ). Εκεί η οικογένεια Rinaldini σέβεται αυτό που κάνει παρουσιάζοντας το Vecchio Moro (ανάλαφρο, φρουτώδες, ινώδες και με …φυσαλίδα!)